పోస్ట్‌లు

ఫిబ్రవరి, 2008లోని పోస్ట్‌లను చూపుతోంది

సంబరపడాల్సినంతేం లేదిక్కడ!

"... మనం సంబరపడాల్సినంత పనేంలేదు అని చెప్పడానికున్న మరో కారణం -- ఇక్కడ రాజకీయ వ్యవస్థలోనూ, ఆర్థిక వ్యవస్థలోనూ మనం అనుసరిస్తున్న తప్పుడు విధానాలు. అయినప్పటికీ మనం స్థిరంగా ఉండగలిగామంటే అదంతా రాజ్యాంగం చలవే." --- పూర్తి పాఠం ఈనాడులో రామచంద్ర గుహ . " ... మునుపెన్నడూ లేని ఈ రాజకీయ దగ్గరితనాన్ని పాకిస్తాన్‌తో పోల్చి చూసుకోవాలి. పాకిస్తాన్, అక్కడి ప్రజలతో అమెరికా నెరపిన మైత్రితో బేరీజు వేసుకోవాలి. ఆదేశంలో అల్లా, ఆర్మీ రెండింటికీ అమెరికా బాగానే సాయం చేసింది. పాక్‌కు అమెరికా ఆయుధాలను సరఫరా చేయడంపై అప్పట్లో భారత్ తీవ్ర ఆందోళన వ్యక్తం చేసింది. ఆయుధాలు సోవియట్‌ను ఎదుర్కోవడానికి అని పైకి ప్రచారం చేసినప్పటికీ అవి తమపైకి ఎక్కుపెట్టడానికే అని భారత్ విశ్వసించింది. డబ్బు రూపేణా అందిన సాయంతో అక్కడి సైన్యం స్థిరాస్తిపైన, కర్మాగారాలపైన, హోటళ్లపైన పట్టు బిగించింది. జనరల్ జియా ఉల్‌హక్ హయాంలో ముల్లాలు వేలాది మదర్సాలను తెరిచి యువతను మతమౌఢ్యులుగా మార్చారు. అమెరికా గమనిస్తుండగానే ఇదంతా జరిగింది. అప్పుడు చేసిన సాయం వల్ల పాకిస్తాన్‌ సమాజంపై అమెరికా పట్టు సాధించింది. భారత్‌లో మతపరమైన అతివాదం అల్లాకు

ఒక ట్రావెలాగుడు - చివరి టపా

చిత్రం
తట్టాబుట్టా సర్దుకొంటుండగా , ఒక రేంజరు మమ్మల్ని చూసి, "సర్దుకొని వెళ్తున్నారా?" అన్నాడు. మేం ఔననగానే, "ఎక్సలెంట్ డెసిషన్! డ్రైవ్ సేఫ్" అని సాగనంపాడు. తిరుగు ప్రయాణంలో కొన్ని దృశ్యాలు - 385 జాతీయ రహదారి I-10 మొత్తానికి ప్రధాన రహదారిమీదకు వచ్చి పడ్డాం. పొద్దున్నుంచీ ఏమీ తినకపోవడంతో ఒకటే నకనక. మంచి భోజనం చెయ్యాలని సరైన భోజనశాల కోసం ప్రయత్నిస్తే ఏ కారణం చేతనో అన్నీ మూతబడి వున్నాయి. బహుశా మంచువల్ల కావచ్చు. "బర్గర్ కింగ్" - అని ఒకే ఒకటి కనిపించింది. (పోకిరి సినిమా గుర్తుకువచ్చిందా?) ఇది చెత్త తిండి, వద్దనుకుని టౌను మొత్తం ఒక చుట్టు చుట్టినా ఏమీ కనబడలేదు. "బర్గర్ కింగ్" పక్కనే "డైరీ క్వీన్". అదీ అలాంటిదే. ఆకలికి తాళలేక అయిష్టంగానే అందులో చొరబడ్డాం. కాసింత చెత్త తిన్నాక నాకు మళ్లీ ఉత్సాహం వచ్చింది. మిగతా ముగ్గురూ ఇంకా ముఖాలు వేళ్లాడేసుకునే వున్నారు. ఇప్పుడు ఏదో ఒకటి చేసి వీళ్లను నవ్వించాలి. మిత్రులాగా, "బర్గరుకింగూ, డైరీక్వీనూ" పక్కపక్కనే వుండటం కేవలం యాదృచ్ఛికమేనంటారా? ఆని కన్ను గీటాను. చిరునవ్వులు మెరిశాయి. పైగా రాజ్యం క్లిస్ట పరిస

ఒక ట్రావెలాగుడు - ఎనిమిదవ టపా

చిత్రం
వర్షం కొద్దిగా తగ్గింది . రేంజరు బండిని మెల్లగా నడుపుతున్నాడు. సన్నని తుంపర్లు ట్రక్కు యొక్క విండ్‌షీల్డు (గాలి డాలు!? ) మీద పడి, గడ్డకట్టాలా వద్దా అని నిర్ణయించుకొనేలోగా వైపర్లు వాటిని విసురుగా తోసేస్తున్నాయి. పక్కనున్న ముసలి ఆఫీసరు చెబుతున్నాడు - "నేను వచ్చేటప్పుడు ఇంకా మెల్లగా వస్తున్నాను, 20-25mph లో, ఒక కారు చాలా వేగంగా నన్ను దాటి సర్రున వెళ్లిపోయింది. తరువాతి మలుపులో అది రోడ్డుపక్కకు జారిపోయి కనబడింది. ఆ కారు నడిపేవానికి తగిన శాస్తే జరిగింది. అలా జరుగుతుందని నేనూహించాను." ఈ మాటలు చెప్పడానికి ఆయనకు ఐదునిముషాలు పట్టింది. కారణం - ట్రక్కులోని వాకీటాకీ మాటిమాటికీ ఏదోవొకటి టాకుతుండటమే . వాటిని జాగ్రత్తగా వింటూ కొన్నింటికి సమాధానం చెబుతూ వస్తున్నాడు రేంజరు. ముసలి ఆఫీసరు మాటకు ఎవ్వరి నుంచీ స్పందన రాలేదు. రేంజరు తన వ్యక్తిగత మొబైల్ ఫోనులో సిగ్నలుందేమోనని మాటిమాటికీ చూసుకొంటున్నాడు. అడక్కుండానే చెప్పాడు - "నా భార్యతో మాట్లాడాలి. ఈరోజు ఇంటికెళ్లేసరికి తెల్లవారుఝాము అవుతుందని చెప్పాలి. హైకర్లందరూ సురక్షితంగానే గమ్యాలకు చేరుకున్నారట. ఛాపర్ల అవసరం రాలేదు." ఒక చోటికి చేరగానే

విజయా వారి విజయపతాక

నేనింతవరకూ పాతాళభైరవి పూర్తిగా చూడలేదు. నాదగ్గరున్న పాత సీడీలను సర్దుతుండగా కంటబడిందీరోజు. చూద్దామని కుదురుగా కూర్చున్నాను. సెన్సారువారి యోగ్యతాపత్రం తరువాత విజయావారి పతాక. యుద్ధభేరి మోగుతుండగా రెపరెపలాడే జెండాపై కపిరాజు. మిస్సమ్మ, గుండమ్మకథ, మాయాబజార్లను ఎన్నోసార్లు చూసివుంటానుగానీ ఈ 'పతాక' సన్నివేశంలో మాత్రం ప్రతిసారీ కపిరాజును చూడటంతోనే సరిపోయేది. రెపరెపలాడే ఆ జెండా చుట్టూ ఒక సంస్కృత సూక్తము వున్న సంగతిని ఈరోజు గమనించాను. సినిమాను అక్కడ ఆపి, అదేమిటో చదివాను "क्रियासिद्धि स्सत्वे भवति". క్రియాసిద్ధి స్సత్వే భవతి - విడివిడిగా ఒకో పదానికి అర్థం సుమారుగా తెలుస్తోందిగానీ మొత్తానికి భావమేమిటో అందలేదు. గూగులమ్మనడిగాను. "క్రియాసిద్ధిః సత్వే భవతి మహతాం! న ఉపకరణే" - ఈ సుభాషిత సారం విజయావారి నినాద మయ్యిందన్నమాట. "మహానుభావుల విజయం/సత్తా వారి స్వశక్తి/క్రియల వల్ల సిద్ధిస్తుందిగానీ, వాడే ఉపకరణాల వల్ల కాదు" - అని అర్థం చేసుకోవచ్చు. విజయావారి విజయాలను చూస్తే ఇది వారేదో ఫ్యాన్సీగా పెట్టుకున్న నినాదం కాదనిపిస్తుంది. పూర్తి శ్లోకం ఇదీ: విజేతవ్యా లంకా చరణతరణీయా జల

ఒక ట్రావెలాగుడు - ఏడవ టపా

" మీకిష్టమైనంత సేపు " అంటే మరో మూడుగంటలే. మేం తొడుక్కున్న పాదరక్షల్లోకి (Shoes) మంచునీళ్లు చేరడంతో పాదాల్లో వేళ్లను కొరికేస్తున్నట్టున్న చలి. ముందుగా ఒక కాఫీ కొనుక్కుని తాగాం. మా గొడవలో పడి గమనించలేదుగానీ ఆ అంగడిలో వున్న జనాలందరూ ఆదుర్దాగానే వున్నారు. కొండలెక్కడానికి వెళ్లి మంచులో చిక్కి తిరిగిరాని తమ సహచరుల గురించి కొందరు ఆందోళన పడుతున్నారు. కొందరు రష్యనులు మాత్రం తమ తోటివారు తిరిగిరానందుకు ఏదో రాక్షసానందాన్ని అనుభవిస్తున్నట్టున్నారు. అప్పటికే చీకటి పడిపోతోంది. మరికొంత సేపట్లో ఆ అంగడి మూతబడుతుంది. మేం ఆలోచించాం. మా మిగతా ఇద్దరు మిత్రులూ ప్రస్తుతం ఎక్కడున్నారో, యే పరిస్థితిలో వున్నారో తెలీదు గనుక వారికోసం ఎదురుచూడటం అవివేకం. ముందుగా మేము స్థిమితపడిన తరువాత మిగతా విషయాలు ఆలోచించవచ్చునని, కొద్ది దూరంలోనే ఒక పూటకూళ్ల ఇల్లు వుందికదా, అక్కడికి వెళ్దామనుకున్నాం. అంగట్లో వున్న ముసలావిడను వివరాలడిగాం. అందులో తలదాచుకోవాలంటే ప్రస్తుతానికి కష్టమే కానీ ప్రయత్నించమని గదినమోదుకేంద్రానికి దారి చూపింది. అంగట్లోనుండి బైటపడి ఒక్క పరుగులో అక్కడికి చేరాలని తలుపు తెరిచాను. బయటనుండి చల్‌ల్లని గాలి