ఇది మన ఆశ్రమంబు ...

రాఘవగారు (వాగ్విలాసము) నాకు పంపియుండిన ఒక ఉత్తరానికి నేనీరోజు ఉదయమే జవాబిచ్చాను. అది ఆయనకు సంతోషం కలిగించింది. నాకొక మంచి పద్యం బహుమానంగా ఇచ్చారు. సదమల దివ్యభాష... అని మొదలవుతుందాపద్యం. బహుమానం కనుక భద్రంగా దాచుకోవాలి. ఇక్కడ ఆ పద్యం చెప్పడం సందర్భంగా వుండదేమో. ప్రభాతం ఇంత ఆనందంగా మొదలవడంతో ఆయనకు కృతజ్ఞతగా ఒక టపా రాస్తానని అడిగాను. రాసుకోమన్నారు.

సదమల అనే ఆరంభం చూడగానే నా మనసులో, పుణ్యాత్ముడు ఘంటసాలగారు "ఇది మన ఆశ్రమంబు..." అంటూ వాల్మీకిమహర్షి ఆశ్రమానికి సీతమ్మను స్వాగతించే 'లవకుశ' పద్యం మెదిలింది. ఈపద్యం నాకెంతో ఇష్టం. వీరబల్లె హరిహరాదుల దేవళం మిట్టనుంచి లౌడుస్పీకర్లలో ఈ పద్యాన్ని ఎన్నిసార్లో వినివుంటాను. దీని అర్థం తెలీకపోవడానికి ఇందులో ఏముందిగనక?

ఇది మన ఆశ్రమంబు ఇచటనీవు వసింపుము లోకపావనీ
సదమలవృత్తి నీకు పరిచర్యలు సేయుదురీ తపస్వినుల్
ముదముగ రామనామము తపోవనమెల్ల ప్రతిధ్వనించూ
నీ పదములు సోకి మాయునికి పావనమై చెలువొందునమ్మరో

ఈ పద్యాన్ని నేనిక్కడ రాయడంలో తప్పులు జరిగివుండవచ్చు. తెలిసినవారు సరిదిద్దితే సంతోషిస్తాను. ఇంతకూ ఈ పద్యంలో నాకు అర్థంకాని మాట "సదమల వృత్తి". "మాలిన్యంలేని మనసుతో" అని అర్థం చేసుకోవచ్చా?