యథా ప్రజా తథా రాజా!

మొన్నటినుంచి వార్తలు చూసి చూసి మెదడు అలసిపోయింది. బాంబుపేలుళ్లు, కాల్పులూ చిన్నప్పటినుంచి వింటూనే వున్నాను చూస్తూనే వున్నాను. కాకపోతే ఈసారి చాలా తేడా కనిపిస్తోంది.

నాకేమనిపిస్తోందంటే ...

బారతీయజనతా పార్టీ, కాంగ్రెస్ పార్టీ, కిచిడీ పార్టీ ఎవరు అధికారంలో వున్నా ... దేశప్రజల్లో అశేషంగా వున్న అజ్ఞానాన్ని పొదిగి వృద్ధిచేసేవాళ్లే. నగరాల్లో ఏరియాలను పంచుకొని దందా సాగించే మాఫియాలకూ, పరిపాలనా కాలాన్ని పంచుకొని దందా సాగిస్తున్న పార్టీలకూ తేడా ఏమీ లేదు. ఈ రెండు పరిస్థితుల్లోనూ సామాన్యునికి అభద్రతే.

మొన్నీమధ్యే ముంబయ్ రైలుపేలుళ్ల బీభత్సం జరిగిన వెంటనే నిముషాల్లో యథాతథ పరిస్థితి నెలకొంది, స్పిరిట్ ఆఫ్ ముంబయ్ అన్నారు. సంతోషమే. స్పిరిట్ సరే, మంచిదే, వుండాల్సిందే. ఇష్టారాజ్యంగా బాంబులు ఎట్లా తయారౌతున్నాయి, ఎక్కడబడితే అక్కడికి ఎలా చేరుతున్నాయి, పేలుతున్నాయి అనే మాటకంటే స్పిరిట్ ఆఫ్ ముంబయ్ అనే మాటే ఎక్కువగా వినిపించింది. కారణం మనకు బాంబు పేలుళ్లు కొత్తకాదు.

తాజాగా జరిపిన దాడితో ఉగ్రవాదులు 'కొంచెం కొత్తగా ఆలోచించండ్రా' అనే సందేశాన్ని మన జనానికి చేరవేయడంలో మొదటి అడుగు వేసినట్టున్నారు. ఎప్పటిలాగే 'తీవ్రంగా ఖండిస్తున్నాం' అనే రొడ్డకొట్టుడు మాటతో చేతులుదులుపుకోవడానికి దేశ నాయకులు వెరచేలా చేయగలిగినట్టున్నారు. మాకు ఫలానా విషయాల్లో బలగం సమృద్ధం కావాలి అని భద్రతాదళాలు కాస్త గొంతుపెంచి గట్టిగా అడిగేలా చేయగలిగినట్టున్నారు. ముసలినక్క లాంటి రోగిష్టి ప్రభుత్వం, గోతికాడ నక్క లాంటి ప్రధాన ప్రతిపక్షం, అసలు సమస్యను అలవాటుగా పక్కనపెట్టి ఒకరినొకరు నిందించుకునే ముందు కొంతైనా మనస్సాక్షిని సంప్రదించే పరిస్థితి కలుగుతున్నట్టు నాకనిపిస్తోంది.

'గత ప్రభుత్వం ఏం చేసిందిగనక, ఈ ప్రభుత్వాన్ని నిందించడానికి! వీళ్లలో ఎవరు అధికారంలో వున్నా ఒరిగేదేముంటుంది! అందరూ స్వార్థపరులే.' అనే గందరగోళం సామాన్యునికి కలిగించడంతో పాటు, 'ముందు నేను సరైనవాణ్ణయితే కదా దేశ నాయకుల నుంచి సరైన పాలన ఆశించడానికి!' అనే అంతశ్శోధన దేశవ్యాప్తంగా పెద్దఎత్తున మనందరిలో కలిగి నిరంతరంగా కొనసాగుతూ వుండాలంటే ఇలాంటి దాడులు ఇంకెన్ని జరగాల్సి వుందో!

ఇలాంటి దాడులు జరిగిన ప్రతిసారీ ముస్లిములను నిందించడం ఎక్కువగా జరిగేది మొన్నమొన్నటిదాకా. ఈమధ్య మసీదుల్లో, మార్కెట్లలో, రైల్వేస్టేషన్లలో కూడా దాడులు జరగడంతో ఒకింత ఐకమత్యం వచ్చినట్టుంది. ముంబయ్‌లో దాడి జరిగితే ముంబయ్ అంతా ఒకటైనట్టుంది. రాజ్ థాకరే రాజకీయం ఏమౌతుందో చూడాలి. మొత్తానికి జనంలో ఒక్కసారిగా కదలిక రావాలి అంటే ఆంగ్లేయుల పాలనలో జరిగినట్టు భారతీయులందరికీ ఒక్కసారిగా కష్టం కలగాల్సిందేనా!?

భారతదేశం ఆర్థికంగా అభివృద్ది చెందుతోంది. అంతే స్థాయిలో అవినీతి కూడా అభివృద్ధి చెందుతోంది. స్వార్థం, బంధుప్రీతి, తాత్కాలిక స్వప్రయోజనాలకోసం ప్రజాప్రయోజనాలను తుంగలో తొక్కే నాయకులు ...

అభివృద్ధికోసం జరిగే పనుల అమలులో అవినీతి జరగడం ఒకప్పటి మాట. ఏకంగా ప్రణాళికలను రూపొందించడంలోనే స్వప్రయోజనాలకోసం అవినీతికి పాల్పడుతున్నట్టు స్పష్టమౌతున్నా తలెత్తుకొని ప్రజల్లోకి రాగలుగుతున్న నాయకులు ...

పార్టీలకు అతీతంగా ఈ పరిస్థితులు మరింత దిగజారుతున్నాయి. పరిమిత పరిపాలనా కాలంలో వీలైనంత 'స్వార్థాన్ని' ఆర్జించడానికి జరుగుతున్న ఈ పోటీలో దేశరక్షణనే పణంగాపెట్టే నాయకత్వం మన సుకృతం అయ్యేరోజు ఎంతో దూరంలో లేదనిపిస్తోంది ...

శతాబ్దాల క్రితం ఎవరో ఒక ఆక్రమణదారు అన్న మాటలు - 'భారతదేశం ఒక సౌందర్యరాశి. బలవంతుని కౌగిలికై ఎప్పుడూ అర్రులు చాస్తూ వుంటుంది'. ఆనాటికీ ఈనాటికీ ఏమైనా మార్పు కనిపిస్తోందా అని నా అనుమానం. మనం మరింత నిజాయితీగా, ఒక సంఘంగా మెలగవలసిన అవసరం వుంది. బస్టాండులో మనం టీ తాగిన తరువాత ప్లాస్టిక్ గ్లాసును పడేయటానికి చెత్తబుట్టను వెతకడంతో ఈ సంస్కరణను మొదలుపెట్టవచ్చు.

మన జీవితాల్లో ఇలాంటి ఒక చిన్న మెరుగు చాలు మనం ఒక సంఘంగా బ్రతకడం మొదలవడానికి. ఇలాంటి ఒక చిన్న మెరుగు చాలు మన మునిసిపాలిటీ పనివారికీ అధికారులకూ వాళ్ల పని పట్ల కాస్త ఉత్సాహం కలిగించడానికి. ఇలాంటి ఒక చిన్న మెరుగు చాలు మనం వోటర్లం కాకముందు మనుషులమని మన నాయకులకు గుర్తు చెయ్యడానికి.

మనలో సాహసులకూ, త్యాగమూర్తులకూ కొదవేమీలేదు. 'ఖండిస్తున్నాం' అనే మాట వినడానికి మనకు ఎంత చిరాకుగా వుంటుందో, 'అశృనివాళి, కన్నీటివీడ్కోలు' వగయిరా మాటలు మన సాహసులకూ త్యాగమూర్తులకూ అంతేననుకుంటా. ఖండించడంతో పాటుగా ఏదైనా పనికొచ్చే పని చెయ్యమని మనం నాయకులను అడుగుతున్నట్టే, అశృనివాళి, జోహారులతో పాటు మనమూ ఏదైనా చెయ్యాలి కదా!?