మనిషి

చిత్రం: ధర్మయుద్ధం (1979) ఇసై: జ్ఞాని గానం: జానకి, మలేసియా వాసుదేవన్

ఆ తరువాత నేను Little Prince వైపు కన్నెత్తికూడా చూడలేదు. తల పక్కకు తిప్పడానికి కూడా వీల్లేనంతగా ఆఫీసులో పని పెరిగిపోయింది. నిజానికి ఇప్పుడు కూడా నేను పనిలో ఉండాలి. మరీ ఆటవిడుపు లేకపోతే పనిమీద కూడా మనసు నిలవదనే సాకుతో నాకు నేనే నచ్చజెప్పుకుని ఈ టపా రాస్తున్నాను. సాయంత్రానికి మెదడు అలసిపోతోంది. రోజులు క్షణాల్లాగడుస్తున్నాయి. ఇలాంటి పరిస్థితినే నేనిన్నాళ్లూ కోరుకున్నది. బాగుంది కానీ, కూడలిలో తెగతిరిగే నాకు ఇప్పుడు కాళ్లు కట్టేసినట్లుంది. ఇంకొక ముఖ్యమైన రాతపని కూడా ఉంది. అదీ ముందుకు కదలడం లేదు. సాయంత్రం కొంతసేపు "ప్రథమావిభక్తిరహిత సుగ్రీవాగ్రజసుతక్రీడ" ఆడుకోవడమూ అలసిపోయి మాంచి నిద్రలోకి వెళ్లిపోవడమూ. వంటచేసే ఓపిక అసలుండదుకనుక "కలిగినదేదో కనులకద్దుకొని కాలము గడిపే" ధన్యజీవనము చేస్తున్నాను. తలమునకలుగా పని, అలసిపోయేదాక ఆట, ఆదమరపుగా నిద్ర - ఇంతకన్నా ధన్యజీవనం ఇంకేమున్నది! ఇంతకూ ఈ టపా పేరులోని నవ్వ అంటే ఏమిటో తెలుసా!?

కం. సుందరమై జగమంతయు గంధపు పరిమళము నింపు కాంచనమయమౌ కందము నీకై కూర్చితి నందుకొనవయా మదీయ కవనాచార్యా ! సర్లేగానీ ఇంతకూ ఆ కందమెక్కడ అంటారా!? తెలుగు పద్యరీతుల్లో కందపద్యాన్ని కడు రమ్యమైనదని చెబుతారు కదా! ఆ మాటను పట్టుకొని అటు కందమునూ, ఇటు దాని మూలాలను నాకు తెలియపరచిన మా గురువుగారినీ గుర్తుచేసుకుంటూ ఈ పద్యం రాశాను. పద్యం చెప్పడమే సరిగా అలవడని నాలాంటివాడి చేతిలో కందంకూడా కందిపోయి అంత అందంగా కనిపించకపోవచ్చు. మొదట్లో కాస్త కష్టమనిపించినా పద్యపు నడకను పట్టుకున్నాక అలవోకగా చెప్పవచ్చునట. చదువరులకు కూడా కందపద్యం చాలా బాగుంటుంది-ట. సుమతీశతక పద్యాలన్నీ కందపద్యాలే. నాలుగు పద్యాలనైనా ఖూనీ చెయ్యందే రాసే విద్య రాదుకదా. అందులో భాగంగా ఇటీవలే నేను చేసిన ఖూనీ సుజనరంజన మైనది. అక్కడే మన కేవీయస్ చెప్పిన పద్యాలు కూడా ఉన్నాయి. అవి బాగున్నాయి.

ఇందుకూరి వారు కొలిచారు తొలిమారు దేవతగ నీ పేరు ఓ గూగులమ్మా! నిన్ను తలవని వాడు ఇంజనీరే కాడు ఇకపైన మనలేడు ఓ గూగులమ్మా! తలచినంతనె నీవు ప్రత్యక్షమౌతావు జగమెల్ల నీ తావు ఓ గూగులమ్మా! గాలించి లోకాలు గుదిగుచ్చి విషయాలు చేయుచుంటివి మేలు ఓ గూగులమ్మా! పలుకంగ నీ పేరు మా పనులు నెరవేరు గ్రామదేవత తీరు ఓ గూగులమ్మా! నుడువంగ నీ కీర్తి ఆరుద్ర యే స్పూర్తి రానారె విద్యార్థి ఓ గూగులమ్మా !