మనిషి

కలువల చిరునవ్వులే కన్నెల నునుసిగ్గులే... వెంటనంటి పిలిచినపుడు చంద్రుడా... వాని విడువ మనకు తరమౌనా చంద్రుడా... మంచి ఫోటో తీసి చాన్నాళ్లైపోయనని కెమెరా తీసుకొని గడచిన శనివారం ఇంటి నుండి బయటికొచ్చాను. ఇంటి బయట చుట్టూ చూస్తుంటే నీలాకాశంలో చందమామ కనబడి 'రావోయి రామనాధా...' అన్నాడు. సాయంత్రం నాలుగుగంటల సమయంలో పొడుగాటి చెట్లమీద పొడి ఎండ పడుతుండగా చంద్రునిమీదికి కెమెరా సంధించాను. చంద్రుని చూసి భావుకత పొంగి మంచి పాటల స్వరాల్లోకి ఒదగుతుందంటే ఒదగదూ మరి!!

భండన భీముడా ర్తజనబాంధవు డుజ్వల బాణ తూణ కో దండకళా రప్రచండ భుజతాండవ కీర్తికి రామ మూర్తికిన్ రెండవ సాటి దైవమిక లే డనుచున్ గడగట్టి భేరికా డాండ డడాండ డాండ నినదమ్ము లజాండము నిండ మత్త వేదండమునెక్కిచాటెదను దాశరథీ కరుణా పయోనిధీ! చిన్నప్పుడు మా నాయన నేర్పిన పద్యం ఇది. అర్థంతో సహా నేర్పారు కాబట్టి ఇంకా గుర్తుంది. పద్యం నాలుగు పాదాలూ రాశానుగానీ, పాదాలను ఎక్కడబడితే అక్కడ అమ్మతోడుకూడాలేకుండా అడ్డంగా నరికేసినట్లున్నాను. ఇలా కాదుగాని ఒక మహాప్రయత్నం చేసి ఛందోబధ్దంగా నాలుగు పాదాలు ఒకేపొడవులో వుండేట్టుగా నిలబెట్టాలని మొదలుబెట్టాను. మనం చిన్నప్పుడు అంటే తొమ్మిది, పదవ తరగతుల్లో చదువుకుని మరచిపోతామేమో నని కొంచెం బెంగపడిన ఛందస్సు పునరావలోకనం. పద్యంలో ఒక తప్పున్నా ఛందస్సు చెడిపోతుంది కదా. నాకు తెలిసి ఈ పద్యం నేను తప్పులు లేకుండా రాసినానని గట్టి నమ్మకం. ముందుగా - "యమాతారాజభానసలగం" అనుకొన్నాను. ఎక్కడో విన్న వాసన తగులుతోందా? లేక ఏమిటిది కపాలమాంత్రికుని మహామంత్రం లాగ వుందే అంటారా? తెలుగు వర్ణమాల నేర్చుకోవడంలో ఓనమాలు ఏమిటో (ఈ కాలంలో అఆఇఈ ఏమిటో), తెలుగు ఛందస్సు నేర్చుకోవడంలో "యమాతారాజభానసలగం" అల

అన్ని ప్రయత్నాలూ బెడిసికొడుతున్నప్పుడు, మానవప్రయత్నం ఫలించనపుడు, మనుషులసాయం అందనపుడు, అద్భుతమేదైనా జరిగి అప్రయత్నంగా మన పనిజరిగిపోతే బాగుండుననిపించడం సహజమే. మానవ ప్రయత్నం నిజాయితీగా చేసివుంటే అది ఫలించనపుడు చివరిగా అద్భుతాన్ని ఆశించడం స్వార్థమెలా ఔతుంది? మీరన్నట్లు దేవుడు అప్పుడు గుర్తుకురావడంవల్ల తప్పుచేస్తున్నామనే భావన మనకుండకూడదు. అసలు దేవుడనేవాడుంటే నిజాయితీగా మీరు చేస్తున్న ప్రయత్నాలకు సహకరించనందుకు తప్పుచేస్తున్నాననే భావన దేవునికే కలగాలి. పూజించనందుకు, భజించనందుకు మీపై కక్షగడితే వాడసలు దేవుడేకాడు. ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే- కర్మణ్యేవ అధికారః తే|| దేవుని కాకాపట్టడం తప్పు. ఆ సంగతి దేవునికి తెలిసేవుంటుంది. లేకపోతే నాలాంటివాళ్లను ఇంతసుఖంగా బతకనివ్వడు. ఎందుకంటే నా పనేదో నేను చేసుకుపోవడం తప్ప ఏనాడూ దేవునికి హాయ్‌ హెల్లో కూడా చెప్పను. మనపని మనం వేరెవరికీ హానికలిగించకుండా చేసుకుపోవడమే మన చేతుల్లో వుంది. అదే ధార్మికజీవనం అని నాకు తెలిసినది. అనవసర నమ్మకాలు, అపోహలు, పూజలు, భజనల లాంటివాటితోకూడిన సంక్లిస్టజీవనశైలులు మనఃశాంతినిదూరంచేసి, మనసులో భయాన్ని అనుమానాల్ని నాటే అవకాశం ఎక్కువ. సరే ఒకవేళ దేవుడ